بعد از اینکه مین-هو و این-جونگ میرن توی اتاق، این-جونگ میگه: «با این وضعیتی که جی-هیون داره، ما نباید اینکارو بکنیم». یی-کیونگ (جی-هیون) هم همینطور جلوی در اتاق روی زمین نشسته که پیشخدمت هتل میاد و میگه: «چیزی شده؟» یی-کیونگ (جی-هیون) میگه: «نه». مین-هو و این-جونگ هم صداشون رو میشنون و مین-هو میاد بیرون و میبینه پیشخدمت براشون سرویس آورده، پیشخدمت میگه: «یه زنی اینجا روی زمین نشسته بود» مین-هو هم تعجب میکنه و پیشخدمته میگه: ؟«چیز مهمی نبود، حالش خوب نبود، از اونطرف رفت» مین-هو میدوئه میره دنبالش ولی یی-کیونگ (جی-هیون) سریع سوار آسانسور میشه و مین-هو نمیبینش ولی مین-هو جلوی در اتاق یه تیکه از گل کفش یی-کیونگ (جی-هیون) افتاده بود رو میبینه و برمیداره
. این-جونگ فکر میکنه تقصیر اونهاس که جی-هیون اینطوری شده چون محل تصادفش نزدیک جاییه که اونا بودن و میخواد دیگه به کارشون ادامه ندن ولی مین-هو بهش میگه: «فکر کن برای چی این کارو شروع کردیم. اگه الان تمومش کنیم شاد میشیم؟ جی-هیون برمیگرده؟». یی-کیونگ (جی-هیون) دکمه ی اضطراری رو میزنه و زمانبند میاد، یی-کیونگ (جی-هیون) با عصبانیت و ناراحتی میگه: «تو میدونستی من بخاطر مین-هو و این-جونگ تصادف کردم، چرا بهم نگفتی؟» زمانبند میگه: «منم 5 ساله مجبورم یه قوانینی رو رعایت کنم».
. این-جونگ فکر میکنه تقصیر اونهاس که جی-هیون اینطوری شده چون محل تصادفش نزدیک جاییه که اونا بودن و میخواد دیگه به کارشون ادامه ندن ولی مین-هو بهش میگه: «فکر کن برای چی این کارو شروع کردیم. اگه الان تمومش کنیم شاد میشیم؟ جی-هیون برمیگرده؟». یی-کیونگ (جی-هیون) دکمه ی اضطراری رو میزنه و زمانبند میاد، یی-کیونگ (جی-هیون) با عصبانیت و ناراحتی میگه: «تو میدونستی من بخاطر مین-هو و این-جونگ تصادف کردم، چرا بهم نگفتی؟» زمانبند میگه: «منم 5 ساله مجبورم یه قوانینی رو رعایت کنم».
هان-کانگ توی رستورانش نشسته و یه خونه طراحی میکنه و یاد حرف مین-هو میافته که گفته بوده خونه ی خودش و جی-هیون رو طراحی کنه. کارکناش منتظر یی-کیونگ (جی-هیون) هستن و از اومدنش ناامید شدن، زن هه-وون (یکی از کارمندای رستوران هان-کانگ) میاد و میگه: «چرا جو اینجا اینطوریه؟ بخاطر دختریه که دم دره؟» هان-کانگ میره بیرون و میبینه یی-کیونگ (جی-هیون) جلوی در ناراحت نشسته، هان-کانگ بهش میگه: «گفته بودم توی یه ساعت بیای ولی خیلی دیر کردی» یی-کیونگ (جی-هیون) همینطور که اشکش میاد میگه: «توی هتل یکی از دوستامو دیدم... نامزدم رو هم دیدیم، باهم بودن» هان-کانگ هم که دل رحم میگه: «باشه از فردا بیا سر کار» مدرک کارش رو ازش میگیره که یهو یی-کیونگ (جی-هیون) غش میکنه و میافته توی بغل هان-کانگ، هان-کانگ هم کولش میکنه و میبرش تو، یی-کیونگ (جی-هیون) بهوش میاد، یاد مین-هو و این-جونگ میافته و زود بدون اینکه به کسی چیزی بگه میره بیرون. هان-کانگ اینا تعجب کردن که چرا بدون گفتن رفته و کیفش رو جا گذاشته، یکی از کارکناش کیف یی-کیونگ (جی-هیون) رو باز میکنه و توش یه سوته و هان-کانگ با دیدنش یاد جی-هیون می افته.
یی-کیونگ (جی-هیون) سریع خودشو میرسونه خونه و میگیره میخوابه قبلش در خونه رو هم باز میذاره که بتونه بره بیرون. جی-هیون میره جلوی شرکت و تا این-جونگ میاد دنبالش میره. این-جونگ میره خونه ی جی-هیون اینا ولی جی-هیون نمیتونه بره توی خونه. این-جونگ داره توی اتاق جی-هیون دنبال مهر میگرده که مامان جی-هیون میاد و میگه: «اینجا چیکار میکنی؟» این-جونگ میگه: «یاد جی-هیون افتادم اومدم» مامانه هم میگه: «مگه جی-هیون مرده که اومدی اینجا باید میرفتی بیمارستان، چرا بی اجازه اومدی توی اتاقش»
خلاصه مامانه نمیذاره این-جونگ موفق به پیدا کردن مهر جی-هیون بشه. بابای جی-هیون هم مسائل مربوط به زمین جی-هیون رو میسپره دست مین-هو. جی-هیون دنبال مین-هو میره توی خونه ی مین-هو و میبینه که این-جونگ اونجاس. مین-هو و این-جونگ درمورد پیدا کردن مهر جی-هیون صحبت میکنن و جی-هیون تعجب میکنه چون قبلا مهر رو داده بوده به مین-هو، ولی مین-هو همونجا برای این-جونگ تعریف میکنه که جی-هیون قبل تصادف اشتباهی به جای مهرش رژ لبش رو به مین-هو داده بوده، مین-هو میگه: «اگه اون زمین هنوز به اسم جی-هیون باشه، نقشه مون شکست میخوره» جی-هیون هم اینا رو میشنوه. یی-کیونگ میره مغازه و دوباره مردی که سیگار میخره میاد یی-کیونگ بدهیش رو بهش میده و مرده بهش میگه: «کنجکاو نیستی بدونی من کی هستم؟ کنجکاو نیستی بدونی چرا توی صحنه ی تصادف بودم؟» یی-کیونگ میگه: «نه» مرده میگه: «اگه بگم دلیل اینکه چرا اونجا بودی رو میدونم چی؟» 
یی-کیونگ با تعجب نگاهش میکنه هیچی نمیگه، مرده میگه: «اگه کنجکاوی بپرس» یی-کیونگ هم میگه: «مراقب خودت باش، خداحافظ» مرده هم میره. یی-کیونگ به موهاش دست میزنه و احساس میکنه تمیز شده تعجب میکنه. حالا فقط 44 روز باقی مونده و جی-هیون ناامید گوشه ی اتاق یی-کیونگ نشسته و هیچ کاری نمیکنه و میخواد موبایلی که زمانبند بهش داده بود رو پرت کنه که زمانبند ظاهر میشه و میگه: «حالا میخوای اینو خراب بکنی؟» جی-هیون میگه: «من که بهت زنگ نزدم» زمانبند میگه: «فقط زمانهایی که تو زنگ بزنی نمیام، چرا تو اینطوری شدی؟» جی-هیون میگه: «من دیگه نمیتونم زندگی کنم» زمانبند هم میگه: «پس با آسانسور میفرستمت بری.» ولی جی-هیون سریع میگه: «نه میخوام بمونم» و زمانبند هم میگه: «49 روز رو بهت ندادم که هدرش کنی»
خلاصه مامانه نمیذاره این-جونگ موفق به پیدا کردن مهر جی-هیون بشه. بابای جی-هیون هم مسائل مربوط به زمین جی-هیون رو میسپره دست مین-هو. جی-هیون دنبال مین-هو میره توی خونه ی مین-هو و میبینه که این-جونگ اونجاس. مین-هو و این-جونگ درمورد پیدا کردن مهر جی-هیون صحبت میکنن و جی-هیون تعجب میکنه چون قبلا مهر رو داده بوده به مین-هو، ولی مین-هو همونجا برای این-جونگ تعریف میکنه که جی-هیون قبل تصادف اشتباهی به جای مهرش رژ لبش رو به مین-هو داده بوده، مین-هو میگه: «اگه اون زمین هنوز به اسم جی-هیون باشه، نقشه مون شکست میخوره» جی-هیون هم اینا رو میشنوه. یی-کیونگ میره مغازه و دوباره مردی که سیگار میخره میاد یی-کیونگ بدهیش رو بهش میده و مرده بهش میگه: «کنجکاو نیستی بدونی من کی هستم؟ کنجکاو نیستی بدونی چرا توی صحنه ی تصادف بودم؟» یی-کیونگ میگه: «نه» مرده میگه: «اگه بگم دلیل اینکه چرا اونجا بودی رو میدونم چی؟» یی-کیونگ با تعجب نگاهش میکنه هیچی نمیگه، مرده میگه: «اگه کنجکاوی بپرس» یی-کیونگ هم میگه: «مراقب خودت باش، خداحافظ» مرده هم میره. یی-کیونگ به موهاش دست میزنه و احساس میکنه تمیز شده تعجب میکنه. حالا فقط 44 روز باقی مونده و جی-هیون ناامید گوشه ی اتاق یی-کیونگ نشسته و هیچ کاری نمیکنه و میخواد موبایلی که زمانبند بهش داده بود رو پرت کنه که زمانبند ظاهر میشه و میگه: «حالا میخوای اینو خراب بکنی؟» جی-هیون میگه: «من که بهت زنگ نزدم» زمانبند میگه: «فقط زمانهایی که تو زنگ بزنی نمیام، چرا تو اینطوری شدی؟» جی-هیون میگه: «من دیگه نمیتونم زندگی کنم» زمانبند هم میگه: «پس با آسانسور میفرستمت بری.» ولی جی-هیون سریع میگه: «نه میخوام بمونم» و زمانبند هم میگه: «49 روز رو بهت ندادم که هدرش کنی»
یی-کیونگ (جی-هیون) میره سرکار و از هان-کانگ عذرخواهی میکنه که دیروز نرفته بوده سرکار و هان-کانگ هم میبخشش، یی-کیونگ (جی-هیون) شروع میکنه به کار کردن و ایندفعه خوب کار میکنه و هان-کانگ متعجب میشه که چه زود بلد شده. یی-کیونگ (جی-هیون) داره آشغالای رستورانو میبره که جلوی در مین-هو رو میبینه و با بی محلی رد میشه، مین-هو میگه: «منو یادت نمیاد؟» یی-کیونگ (جی-هیون) میگه: «باید یادم بیاد؟»
یی-کیونگ (جی-هیون) برمیگرده و درحالی که اشک توی چشماش جمع شده میره، مین-هو هم از رفتارش تعجب میکنه. سو-وو، این-جونگ، مین-هو و هان-کانگ توی رستوران دارن درمورد بابا و مامان جی-هیون حرف میزنن، یی-کیونگ (جی-هیون) میشنوه که مامانش چیزی نمیخوره و کالا از زندگی افتاده، ناراحت میشه و میره بیرون میشینه گریه میکنه.
میخواد بره خونه که میبینه باید تا ساعت 12 کار کنه میره به هان-کانگ التماس میکنه تا بذاره زودتر بره و بهش میگه: «باید قبل از 12 برم خونه آخه یکی منتظرمه» هان-کانگ هم مثل همیشه مهربون میشه و قبول میکنه
مین-هو هم که اونجاس اینا رو میبینه. یی-کیونگ (جی-هیون) داره میره که میشنوه مین-هو به هان-کانگ میگه: «چرا با این زن اینقدر مهربونی؟» هان-کانگ میگه: «کی مهربون بودم؟» مین-هو میگه: «تو از آدمای بی دقت بدت میاد، خیلی صبور شدی؟ از این جور دخترا خوشت میاد؟ آخه تو زیاد به دخترا علاقه نداری؟» هان-کانگ عصبانی میشه و میگه: «اینطور نیست، تو توی هیچ وضعیتی شوخ طبعیت رو از دست نمیدی» مین-هو هم میگه: «این چیزیه که جی-هیون هم میخواد، اون باید امید داشته باشه که من مثل قبل باشم و استقامت کنم» یی-کیونگ (جی-هیون) که اینا رو میشنوه ناراحت و عصبانی میشه و یاد حرفهایی که مین-هو در مورد زمین و مهر زده بود میافته و میخواد کاری کنه مهرش دست مین-هو نیافته.
یی-کیونگ (جی-هیون) برمیگرده و درحالی که اشک توی چشماش جمع شده میره، مین-هو هم از رفتارش تعجب میکنه. سو-وو، این-جونگ، مین-هو و هان-کانگ توی رستوران دارن درمورد بابا و مامان جی-هیون حرف میزنن، یی-کیونگ (جی-هیون) میشنوه که مامانش چیزی نمیخوره و کالا از زندگی افتاده، ناراحت میشه و میره بیرون میشینه گریه میکنه. میخواد بره خونه که میبینه باید تا ساعت 12 کار کنه میره به هان-کانگ التماس میکنه تا بذاره زودتر بره و بهش میگه: «باید قبل از 12 برم خونه آخه یکی منتظرمه» هان-کانگ هم مثل همیشه مهربون میشه و قبول میکنه مین-هو هم که اونجاس اینا رو میبینه. یی-کیونگ (جی-هیون) داره میره که میشنوه مین-هو به هان-کانگ میگه: «چرا با این زن اینقدر مهربونی؟» هان-کانگ میگه: «کی مهربون بودم؟» مین-هو میگه: «تو از آدمای بی دقت بدت میاد، خیلی صبور شدی؟ از این جور دخترا خوشت میاد؟ آخه تو زیاد به دخترا علاقه نداری؟» هان-کانگ عصبانی میشه و میگه: «اینطور نیست، تو توی هیچ وضعیتی شوخ طبعیت رو از دست نمیدی» مین-هو هم میگه: «این چیزیه که جی-هیون هم میخواد، اون باید امید داشته باشه که من مثل قبل باشم و استقامت کنم» یی-کیونگ (جی-هیون) که اینا رو میشنوه ناراحت و عصبانی میشه و یاد حرفهایی که مین-هو در مورد زمین و مهر زده بود میافته و میخواد کاری کنه مهرش دست مین-هو نیافته. 
از زمانبند میخواد بهش کمک کنه ولی زمانبند بازم براش تکرار میکنه که نمیتونه توی کار آدما دخالت کنه.
یی-کیونگ (جی-هیون) از هان-کانگ 3 ساعت مرخصی میگیره و دزدکی میره توی خونه شون و میره توی اتاقش و دنبال مهرش میگرده، از طرفی هم مین-هو اومده دیدن مامان جی-هیون، یی-کیونگ (جی-هیون) صدای زنگ در رو میشنوه و از پنجره میبینه مین-هو اومده. مین-هو به مامان جی-هون میگه اومدم وسایلی که جی-هیون دوست داشت رو ببرم بیمارستان تا شاید حالش بهتر بشه. یی-کیونگ (جی-هیون) هم توی اتاقش گیر افتاده و نمیدونه چیکار کنه و صدای پای مین-هو رو میشنوه، مین-هو هم در اتاق جی-هیون رو باز میکنه......
یی-کیونگ (جی-هیون) از هان-کانگ 3 ساعت مرخصی میگیره و دزدکی میره توی خونه شون و میره توی اتاقش و دنبال مهرش میگرده، از طرفی هم مین-هو اومده دیدن مامان جی-هیون، یی-کیونگ (جی-هیون) صدای زنگ در رو میشنوه و از پنجره میبینه مین-هو اومده. مین-هو به مامان جی-هون میگه اومدم وسایلی که جی-هیون دوست داشت رو ببرم بیمارستان تا شاید حالش بهتر بشه. یی-کیونگ (جی-هیون) هم توی اتاقش گیر افتاده و نمیدونه چیکار کنه و صدای پای مین-هو رو میشنوه، مین-هو هم در اتاق جی-هیون رو باز میکنه...... 
پایان قسمت سوم
یعنی مین-هو، یی-کیونگ (جی-هیون) رو میبینه؟؟؟؟؟!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر